Tegenwoordig wordt Vincent Van Gogh beschouwd als een van de meest getalenteerde schilders. Zijn meesterwerken zijn miljoenen waard. De ironie is dat Van Gogh tijdens zijn leven nooit beroemd is geworden als schilder. Bovendien had hij moeite om als kunstenaar de kost te verdienen.
Van Gogh verkocht tijdens zijn leven slechts één schilderij: De Rode Wijnstok. Hij verkocht het voor 400 frank in Brussel, slechts enkele maanden voor zijn dood.
Na zijn dood werden zijn werken als kostbaar beschouwd. Het Portret van Dokter Gachet werd in 1990 bijvoorbeeld binnen drie minuten op een veiling verkocht voor $ 82 miljoen.
Van Gogh was een Nederlandse postimpressionistische schilder, die wordt beschouwd als een van de meest invloedrijke figuren in de geschiedenis van de westerse kunst. Hij heeft meer dan 2100 kunstwerken gemaakt, waaronder meer dan 800 olieverfschilderijen. De meeste schilderijen dateren uit de laatste twee jaar van zijn leven.
Zijn werk valt op door zijn schoonheid, emotie en kleuren. Vincent kampte tijdens zijn leven met een psychische aandoening en bleef zijn hele leven arm en vrijwel onbekend.
Sterrennacht
Van Gogh werd opgenomen in het ziekenhuis Saint-Paul-de-Mausole, vlakbij Saint-Remy-de-Provence, vanwege aanvallen van verdriet en waanzin. Het was tijdens deze periode dat hij De Sterrennacht schilderde, een zicht op het raam van het asiel op het oosten (of in ieder geval zijn versie van het uitzicht).
Van Gogh is niet alleen beroemd om zijn schilderijen, maar ook om het afsnijden van zijn eigen oor. Een van zijn meest productieve periodes als kunstenaar zou hij doorbrengen in het asiel van Saint-Paul-de-Mausole, waar hij enkele van zijn beroemdste werken produceerde, zoals Les Iris en zijn blauwe zelfportret .
Het schilderij toont zijn ideale dorp vóór het aanbreken van de dag. Het is geen exacte kopie van het uitzicht vanuit zijn raam, maar eerder een combinatie van verschillende elementen uit de vele omgevingen die hij tijdens zijn leven heeft gezien. Dit alles culmineert in het uiteindelijke schilderij, dat vlak voor het aanbreken van de dag klaar is.
Er wordt gebruik gemaakt van een unieke wervelende techniek waarvan veel kunstexperts geloven dat deze energie en opwinding geeft aan de lucht die overgaat in de verre berg. In veel opzichten contrasteert het kunstwerk met het natuurlijke en het kunstmatige, waardoor een verbluffende esthetische impact ontstaat.
Zonnebloemen
Enkele van de beroemde werken van Vincent van Gogh zijn zijn serie Zonnebloemen. In totaal schilderde hij twaalf van deze doeken, maar de bekendste zijn de zeven die hij tussen 1888 en 1889 in Arles schilderde.
Zoals Van Gogh in 1889 had voorspeld, werden de Zonnebloemen uiteindelijk zijn werk en fungeerden ze – samen met de zelfportretten – tot op de dag van vandaag als artistieke arm en alter ego: geen enkele overzichtstentoonstelling van Van Gogh sinds 1901 heeft ze opzettelijk nagelaten. en een overvloed aan vervalsingen, evenals de recordprijs die op een veiling wordt betaald, erkennen hun publieke succes. Misschien omdat Van Goghs De Zonnebloemen meer zijn dan zijn of haar persoon - ze kunnen, zoals Gauguin zei, worden beschouwd als de bloem.
Vind het werk hier: Van Gogh Zonnebloemschilderij
Zelfportret
Van Gogh schilderde vaak portretten van zichzelf. Dit wordt beschouwd als zijn laatste portret en werd geschilderd in september 1889, kort voor zijn vertrek uit Saint-Rémy-de-Provence, in het zuiden van Frankrijk. Tussen 1886 en 1889 schilderde hij ruim 36 zelfportretten. Deze collectie plaatst hem tot een van de meest productieve schilders van zelfportretten.
Zelfportretten waren voor veel kunstenaars, waaronder Vincent Van Gogh, een cruciale studie naar persoonlijke groei en artistieke prestaties. Er wordt aangenomen dat hij zichzelf heeft geschilderd, omdat hij het zich vaak niet kon veroorloven modellen in te huren. De vloeiende achtergrond gevuld met brede, wervelende penseelstreken, in contrast met zijn vaste bijna stijve gezicht, creëert een intrigerende nevenschikking.
Veld met olijfbomen
Vincent Van Gogh schilderde Le Champ D'Oliviers, terwijl hij in Saint-Rémy, Frankrijk was. Nadat hij een deel van zijn gezondheid had teruggevonden, mocht de kunstenaar door het gesticht ronddwalen om de landschappen te schilderen.
Tijdens deze periode maakte Van Gogh een serie schilderijen met de vele bomen die hij zag, zoals populieren, cipressen en olijfbomen - aangezien hij olijfbomen vertegenwoordigde in bijna twintig verschillende schilderijen. Schilderen in de open lucht – dat wil zeggen buiten schilderen – was van groot belang voor de impressionistische schilders, net als voor de postimpressionisten, zoals Van Gogh.
Deze interesse kan worden verklaard door het feit dat ze probeerden het optische effect van natuurlijk licht op verschillende figuren en landschappen weer te geven. Van Gogh zocht de grenzen van dit principe op door gebruik te maken van complementaire kleurenpaletten en levendige penseelstreken.
Vind het werk hier: Van Gogh Oliviers Schilderij
De Aardappeleters
De Aardappeleters is een olieverfschilderij geschilderd in april 1885 in Nuenen, Nederland. De originele schets van het schilderij is te zien in het Kröller-Müller Museum in Otterlo.
De Aardappeleters is de doelbewuste poging van een enthousiaste jonge kunstenaar om zichzelf bekend te maken aan de wereld. Hij maakte talloze voorbereidende tekeningen en litho's in een poging zijn techniek te verbeteren voordat hij een volwassen figuratief werk creëerde.
Een schilderij van vijf mensen die in een kleine, donkere kamer zitten, zwak verlicht door een olielamp, vereist grote expertise om correct te kunnen worden uitgevoerd.
Van Gogh voltooide het 'echte' schilderij tussen 13 april en begin mei. Hij koos een veel groter doek met de titel De Aardappeleters.
In tegenstelling tot de andere olie- en houtskooltekeningen is deze niet rechtstreeks naar het leven geschilderd, maar eerder "voornamelijk uit het geheugen", wat een echt bewijs is van het talent van een kunstenaar.
Van Goghs slaapkamer in Arles
De Kamer in Arles is de titel die Van Gogh aan dit werk gaf. In zijn brieven aan zijn broer Theo beschrijft hij drie specifieke omschrijvingen.
Elk van de drie verwante schilderijen van Vincent van Gogh heeft de titel De slaapkamer in Arles (Nederlands: Slaapkamer te Arles).
De foto's die rechts van elk canvas aan de muur hangen, maken het gemakkelijk om elk schilderij van elkaar te onderscheiden.
Volgens onderzoek zijn de sterk contrasterende kleuren die je in de huidige schilderijen ziet het resultaat van vervaging in de loop van de tijd. Muren en deuren waren bijvoorbeeld oorspronkelijk paars in plaats van blauw.
Van Gogh verwijderde de schaduwen uit het schilderij om de stijl te kopiëren van de Japanse prenten die hij had bestudeerd. Door het ontbreken van schaduwen en het vervormde perspectief lijken veel van de objecten te vallen of onstabiel.
Dit is niet geheel te wijten aan een gebrek aan vaardigheden of de wens om snel te werken. Door de vreemde hoek van de buitenmuren van het gebouw staan de meubels niet goed uitgelijnd.
Iris
Het is interessant om op te merken dat de eerste eigenaar van het monumentale werk Iris van Vincent van Gogh de anarchist en auteur van Jardin des martelingen was, Octave Mirbeau, die de bescheiden betaalde bedrag van 300 frank. Deze vroege en kritische aanhanger van de kunstenaar was een van de weinige mensen van zijn tijd die de vooruitziende blik hadden om een dergelijk meesterwerk te waarderen dat, minder dan 100 jaar na de creatie ervan, het duurste schilderij werd dat nooit werd verkocht.
Van Gogh schilderde Iris in het sanatorium van Saint-Remy-de-Provence na haar beruchte zelfverminkingen en haar talrijke depressies. De reproductie van het ziekenhuistuintafereel is netjes opgedeeld in harmonieuze categorieën, waarbij de bloemen zijn gesegmenteerd en licht, kleur en schaduw over de grenzen van lijn en vorm worden verspreid.
In Iris is elke bloem en elk bloemblad uniek, omdat de kunstenaar de spanning van zijn ziekte losliet door de complexe en obsessieve drang om het leven te schilderen zoals hij het zag. Als meester in complementaire kleurencombinaties schilderde Van Gogh een grote hoeveelheid blauw-paarse irissen met gele interieurs. Ook voegt hij geel toe aan de groene achtergrond en de groene bladeren van de bloemen. Een enkele witte iris valt op, ook aan de linkerkant, en een boeket goudsbloemen gaat op in de achtergrond. Onder invloed van Japanse houtsneden hebben de bloemen een donkere omlijning.
Vind het werk hier: Het schilderen van de irissen van Van Gogh
Tarweveld met cipressen
Vincent Van Goghs fascinatie voor cipressen gaf aanleiding tot talloze schilderijen met dit thema, zoals het schilderij uit juni 1889 met de titel Korenveld met cipressen.
Tarweveld met cipressen in Haute Galline bij Eygalieres werd uitgevoerd op een horizontaal canvas. Cipressen werden afgebeeld in donkere tinten groen en zwart, tinten waar Van Gogh moeite mee had om te bereiken - een uitspraak die hij deed in een brief aan zijn broer Theo, waarin hij groen vergeleek met de kleur van een flessenglas.
De wervelende lucht is rijk aan verschillende tinten blauw en wit. De winderige beweging werd bereikt door de dikke penseelstreken en veroorzaakte een droomachtige sfeer, vergelijkbaar met De Sterrennacht. Dankzij dikke verflagen lijken wolken en andere figuren uit het schilderij te komen. Een schuine horizontale lijn verdeelt het landschap bijna in tweeën. De blauwe bergen gaan bijna op in de lucht omdat ze in wezen dezelfde kleuren gebruiken.
Het veld is afgebeeld in de kleuren geel en goudoranje. Dit is complementair aan de prachtige groentinten en de paarse details van de boomstammen. Het voegt rode vlekjes toe aan de onderkant van het schilderij - een uniek kenmerk dat intuïtief het blauw van de lucht aanvult.
Caféterras in de avond
Dit schilderij, getiteld Caféterras bij avond, is gemaakt in 1888 en toont een zicht op de charmante straat in de late avond. De straat en het café worden verlicht door een aangenaam gelig licht dat iedereen lijkt te verwelkomen die de beroemde plek kent.
Dit werk is een van Van Goghs beroemdste schilderijen van stadsgezichten. Opvallend is het contrast tussen de diepblauwe achtergrond en het warmere geel van het café (dat kunstmatig werd verlicht door gaslampen).
Van Gogh signeerde het werk niet, maar verwees ernaar in ten minste drie geschriften, waaronder één aan zijn zus, waarmee is vastgesteld dat het inderdaad zijn werk is. Bezoekers kunnen naar deze dag gaan en genieten van hetzelfde uitzicht als Van Gogh vanaf de hoek van het Place du Forum in Arles, dat bijna lijkt op hoe het was in de tijd van Van Gogh.
Sterrennacht op de Rhône
Slechts een jaar voordat hij De Sterrennacht voltooide, maakte Vincent van Gogh nog een werk dat wordt beschouwd als een van zijn meesterwerken.
Volgens kunsthistorici is dit schilderij opnieuw een meesterlijke post-impressionistische creatie van Van Gogh, gemaakt in een tijd dat hij minder last had van zijn geestesziekte.
Dit schilderij uit 1888, getiteld Sterrennacht boven de Rhône, toont het wonder van de nachtelijke hemel en de schoonheid van de weerspiegeling van de stad in het water eronder.
Van Gogh merkte op dat het licht van het sterrenbeeld Grote Beer bleker was dan de gelige gloed die werd geproduceerd door de gaslampen rond de stad.
Hoewel niet zo bekend als de Sterrennacht, blijft dit werk een essentieel onderdeel van zijn portfolio, en demonstreert het zijn bijzondere benadering van het schilderen van nachtelijke landschappen in zijn eigen stijl.
Van Gogh zou gefascineerd zijn door zonnebloemen en de manier waarop ze reageren op zonlicht terwijl ze overdag door de lucht bewegen. Als deze gele bloemen je, net als Vincent, verbazen, kijk dan eens naar onze speciale collectie.
